Από την Τρίτη 11 Νοεμβρίου και μέχρι τις 29 του μήνα, ο Χρίστος Χρίστου παρουσιάζει την τελευταία του δουλειά στη Γκαλερί Μορφή στη Λεμεσό.
Ο Χρίστου (γενν. 1950) ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στο Παρίσι. Ο καλλιτέχνης θα είναι παρών τη μέρα των εγκαινίων.
Η τέχνη του Χρίστου (ζωγραφική και χαρακτική) είναι ταυτόχρονα πολύ παλιά μα και πολύ σύγχρονη. Οι καταβολές της ανιχνεύονται στην προϊστορία αλλά και στο Βυζάντιο, στην Αναγέννηση μα και στο μοντερνισμό, ως και τη μετα-μοντέρνα ζωγραφική.
Το «Άλογα στα βουνά» (2002, ακρυλικό), όπως και το παλιότερο «Η τριλογία των επτά ίππων» (1997, τρεις λιθογραφίες) παραπέμπουν σε προϊστορικές σπηλαιογραφίες, αναφορά που ενισχύεται, τόσο φορμαλιστικά όσο και τεχνοτροπικά, και σε μικρότερες μινιμαλιστικές απεικονίσεις ζώων, με διαλυμένο μελάνι. Γενικά, τα ζώα έχουν μια σημαντική παρουσία στα έργα του Χρίστου, κυρίως άλογα και ταύροι (αλλά και αίγες).
Ο καλλιτέχνης αποδίδει σ’αυτές τις απεικονίσεις πνευματικές όσο και συμβολιστικές προεκτάσεις: συχνά, πάνω από την κοιμώμενη ανθρώπινη φιγούρα, ορθώνεται ένα άλογο ή ένας ταύρος, προέκταση της ανθρώπινης προσωπικότητας, των ονείρων, των φόβων, ίσως και των πόθων της. Η «Μονομαχία» (άλογο & ταύρος)» (2002, ακρυλικό) προδίδει, επιπλέον, συγγένεια με τις απεικονίσεις ζώων του Γερμανού εξπρεσσιονιστή Franz Marc (1880-1916), από τις αρχές του 20ου αιώνα, στις οποίες η αισθησιακότητα του όγκου των σωμάτων συνυπάρχει με μια έντονη πνευματικότητα, και οι οποίες αποτελούν ύμνο στη φύση.
Η σχέση της δουλειάς του Χρίστου με τον μοντερνισμό των αρχών του 20ου αιώνα παρουσιάζεται ακόμα εντονότερη σε έργα όπως τα «Περιστρεφόμενη νεανίς» και «Προσωπογραφία ενός αγγέλου» (2002, ακρυλικά), τα οποία φανερώνουν επιρροές από τον συνθετικό κυβισμό τόσο του Πικασσό όσο και των Ρώσσων πρωτοπόρων, χωρίς όμως να επισκιάζεται η ιδιαιτερότητα της γραφής του Κύπριου καλλιτέχνη.
. 
. 
.
. 
. 
. 
.
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 
. 