PRESS RELEASE - Greek
(click to download in WORD)

O KΟΡΝΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΗ

Την Τρίτη 3 Μαίου, ο Κορνήλιος παρουσιάζει την τελευταία του δουλειά στην γκαλερί ΜΟΡΦΗ. H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Μαίου 2011.

Ο Κορνήλιος Παπαδημοσθένης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950.  Σπούδασε αρχιτεκτονική και καλές τέχνες στη Φλωρεντία και την τέχνη ψηφιδωτού στη Ραβέννα (1972-1982). Συνέχισε στην Αθήνα κοντά στους καθηγητές της Α.Σ.Κ.Τ, Κωνσταντίνο Ξυνόπουλο και Γιάννη Κολέφα.  Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε πολλές εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας.  Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η ιστορικός Τέχνης, Αθηνά Σχινά, μιλά για την δουλειά του.

Με χρώματα λαμπερά που θυμίζουν ορυκτά πετρώματα, ο Κορνήλιος ζωγραφίζει τις δικές του πολιτείες και φιγούρες που ζωντανεύουν στους ρυθμούς του ονείρου.  Σπίτια, λιβάδια, θάλασσες με πλεούμενα και κύματα που πετρώνουν στον αφρό τους τις κινήσεις των ψαριών την στιγμή που αναδύονται απ’τον ενάλιο βίο τους, έρχονται να συναντήσουν φυλλωμένα δέντρα κι ουρανούς ανέφελους.  Ο Κορνήλιος, υιοθετώντας το μαγεμένο βλέμμα της ανηλικίωτης παιδικής άνοιξης, ενώνει το παρελθόν με το παρόν μιας φαντασιακής πραγματικότητας.

Αντλώντας από διαπολιτισμικές παραδόσεις, από θρύλους, αινίγματα και καταβολές σύνθετων εικόνων που ενεδρεύουν στην μνήμη του συλλογικού ασυνειδήτου, ο ζωγράφος εναρμονίζει τα απροσδόκητα, προσφέροντας στον θεατή τα τοπία του μιας μυθικής φαντασμαγορίας.  Η προοπτική, μέσα απ’την οποία παρουσιάζονται αυτά του τα τοπία, συγκροτείται από διαπλεκόμενες προσβάσεις του ορατού.  Κάθετες, οριζόντιες και διαγώνιες τομές συνδυάζονται δημιουργώντας πλέγματα, σαν κι εκείνα που θα μπορούσε κανείς να συναντήσει σε αρχαία επιδαπέδια ψηφιδωτά ή σε υφαντά τοίχου.

Αφετηρία έμπνευσης του καλλιτέχνη είναι η παγκόσμια λαική παρακαταθήκη και η μικρογραφική αντίληψη (στον συνδυασμό και στην σύνθεση μοτίβων), όπου το ένα συμπληρώνει και δραστηριοποιεί το άλλο, με έναν ανιμιστικό τρόπο.
Ο θεατής, στα έργα του Κορνήλιου, περιίπταται και ταυτίζεται, αποστασιοποιείται και παραλλήλως συμμετέχει, συναντά μνήμες παλιές και αρχέτυπα, ενώ τα μορφικά στοιχεία που απαρτίζουν τις εικονοπλαστικές συνθέσεις του αυθαιρετούν, εξουδετερώνοντας τους νόμους της έλξης και της βαρύτητας.

Όλα φαντάζουν γειωμένα και ταυτοχρόνως ονειρικά, πειστικά και μαζί φευγαλέα, καθώς ισορροπούν μέσα από έναν χορευτικό σχεδόν ρυθμό που εναρμονίζει, χωρίς να εξουδετερώνει, τις αντιθέσεις.  Η γραφή παραπέμπει, (μαζί με την καθαρότητα, την διαφάνεια και την ένταση των χρωμάτων), στην fauve ζωγραφική με κάποιες εξπρεσιονιστικές νύξεις.  Ο δυναμισμός ωστόσο είναι εσωτερικευμένος, γιατί τα συγκεκριμένα έργα είναι τοπία του νου και της φαντασίας, της επιθυμίας και της αναπόλησης, των ασυνόρευτων οριζόντων και των ακηδεμόνευτων προαιρέσεων, όπως τις περιθάλπει η παιδική ψυχαντίληψη και η υπερβατικότητα, που αποκαθηλώνει τον πραγματισμό και τις ιδιότητες των φαινομένων τους, καθώς αυτές γυρεύουν τις νέες τους αινιγματικές σημασίες.